Dómstóll götunnar

Ef þetta er það sem koma skal, svona hátterni, þá er þetta EKKI samfélag sem mig langar að búa í. Það styttist í að upp úr sjóði með þessu áframhaldi.

Það er ekki hægt að leysa nein mál með svona mótmælum. Umræða eins og í Háskólabíó um daginn er eitthvað sem hugnast mér betur. Þar sem fólk gat talað út úr sínu hjarta og komið á framfæri sinni sýn af sannleikanum.

 Við búum í litlu samfélagi, sem vissulega fór fram úr sjálfu sér. En maður greiðir ekki flækju með því að búa til öðruvísi flækjur.  Það tekur nógu og langan tíma samt, að reyna að fá einhvern botn í þessi mál.

 

Þingfundur hafinn á ný

Athyglisverð grein. Konsertpíanistinn er ekki einu sinni inni í tónleikasalnum.

Afar athyglisverð grein. Er alveg í takt við hvað ég hef verið að upplifa í samfélaginu okkar um langa hríð.

Kreppan afhjúpar þetta vandamál okkar sem hefur verið inngróið í stórnunarmenninguna. Segir okkur hveru stutt samfélagið okkar er komið á þroskabrautinni. Því fyr sem við gerum okkur grein fyrir þvi því fyr getum við haldið áfram á Þroskabrautinni. Ég er viss um að við könnumst öll við þetta sem greinin fjallar um. Var slíkur stjórnandi sjálfur á árum áður, þar til að leynifélagssporin kipptu mér inn í raunveruleikann. Mæli með lesningunni.

http://visir.is/article/20081206/SKODANIR03/750588406/-1

Ha er Kaupþing í vandræðum??????

Mikið kemur mér þetta á óvart.

Ég sem hélt að matador peningar giltu þarna í USA.

Svo bregðast krosstré sem önnur tré.

En að það skuli hafa verið hægt að blóðmjólka heila þjóð með allan þennan her af fræðingum og hvað þetta má heita, lið sem talaði niður til sjávarútvegsins, sem er þrátt fyrir allt fjöregg okkar, finnst mér allsendis ótrúlegt.

Langar að segja margt, en þá svellur mér reiðin, sem er munaður sem ég má ekki leyfa mér.

Betra að snúa þeirri reíði upp í kraft til að rífa sig upp úr þessu ótrúlega ástandi.

 

Kaupþing óskar eftir greiðslustöðvun í Bandaríkjunum

Kominn heim úr langþráðum gæzlutúr.

Fengum að fara einn túr, blessunarlega. Gott að geta sinnt starfinu sínu í öllum sparnaðinum.

Kominn heim í kreppuna. Geri mitt besta til að forðast þessa hringiðu reiðinnar sem snýst og snýst. Finnst stundum eins og fólk haldi að það sé hægt að leysa svona flókin mál bara si svona. Það er ekki allt "instant", svo einfalt er það.

Ekki svoað skilja ég er að finna fyrir þessu mjög áþreifanlega, er orðinn vanur svona bankaveseni 

Ætla ekki að úttala mig frekar um það efnislega.

Ætla að reyna að tækla þetta með þvi að reyna að halda í þau sönnu verðmæti sem ég á. Ég er að tala um vonina, bjartsýni og æðruleysi.

Ég sneiði frá gremju, besservissera og frekjubloggunum þessa dagana. Vegna þess að fæstir hafa yfirsýn, nema hina sjálfhverfu sýn, sem er ekkert að bæta mínar aðstæður. Ég þarf að búa mig undir maraþonhlaup í gegn um þetta krepputímabil. Og þá eyðir maður ekki allri orkunni í upphitunina. Það er gott að eiga eitthvað inni þegar einhverjar tæmandi upplýsingar liggja fyrir, og maður hefur raunveruleg kennileiti til að byggja á. Ekki veitir af. Hef speki hávamála að leiðarljósi á meðan. Hlusta í stað þess að tala á meðan.

Allavega langaði mig að stimpla mig inn. Hæ kæru bloggvinir. Vonandi eru allir hressir á sálu og sinni.

ÁHAFNARMEÐLIMIR kæri ritstjóri?

Við eigum svo falleg orð í staðinn fyrir þessa dönskuslettu sem er ofnotuð í málinu.

Í þessari frétt segir: "27 áhafnarmeðlimir voru á Lynx".  Hví er ekki hægt að segja : 27 manns voru í áhöfn Lynx, eða : Um borð í Lynx voru 27 skipverjar.

Er ekki nóg að það sé kreppa í hagkerfinu, þurfum við að tala kreppu íslensku?????

 

Eldur í togara í íslenskri eigu

Smá hugleiðing um hvernig það er að eiga allt í einu ekki neitt.

Hef verið að hugsa um það fólk sem sárast svíður þessa dagana.

Ég þekki það að eiga allt í einu ekki neitt. Hef gengið í gegn um það áður. Þetta er gríðarlegt áfall. Sársaukinn og vanmátturinn eru ólýsanleg. Það er eins og öll sund lokist. Hreinlega eins og allt sé búið. Erfitt að lýsa fyrir þeim sem ekki hafa reynt. Allt óunnið úr fortíðinni virðist koma upp í þessu skipbroti. Því svo sannarlega er þetta skipbrot.

Í dag þarf ég að sjá á bak sparnaði sem ég lét í peningabréf sem ég keypti eftir fjármálaviðtal í bankanum mínum. Tek því létt. Vegna þess að ég veit að það þýðir engin endalok fyrir mig. Eins keypti ég íbúð síðastliðinn vetur og tók til þess lán samkvæmt bankaráði og er að lenda í smá vanda þar.

En minn vandi núna er lítill miðað við svo margra annara í dag. Mér er engin vorkunn. Ég veit að lífið mun halda áfram. Vegna þess að ég þekki þetta og blessunarlega náði að vinna úr því með hjálp margra góðra aðila. Ég hef ennþá vinnuna mína og á minn maka í dag.

En ég veit að núna eru svo margir í þeirri aðstöðu sem ég gekk í gegn um fyrir nokkrum árum. Við hin sem stöndum þeim nærri verðum að sýna tillitsemi og varfærni við þessar aðstæður.

Forðumst að ala á hatri og reiði og að reyna að finna sökudólga. Að hamra á neikvæðum fréttum. Að þykjast vita allt. Ekki vera kæfandi og dominerandi.

Verum til staðar. Hlustum. Bara nærvera og hlýja skiptir máli. Reynum varlega að benda á lausnir en ekki hindranir. Stundum er þögul nærvera betri en óvarlegar fullyrðingar. Látum vita af okkur hringjum svona rétt til að segja hæ og láta vita að við séum þarna. Stingum upp á að borða saman. Gera eitthvað. Stundum er manni afar erfitt við þessar kringumstæður að vera mikið innan um fólk á almannafæri, göngutúr, bílferð og slíkt virkar t.d. vel.

Það er víst að margir muni halla sér að áfengi og efnum, sem á annað borð eru veik fyrir slíku. Þekki það að þar er flóttaleið sem endar í öngstræti.

Allt þras og þrætur um viðkvæm málefni er best að láta á hilluna. Margir besservisserarnir þurfa að tala varlega um þessar mundir. Landið okkar er að ganga í gegn um hamfarir og DAUÐANS alvara á ferðinni. Nú reynir á okkur hin sem stöndum í báða fætur.

Geri mér grein fyrir því að þetta eru bara fánýtar hugleiðingar leikmanns, svona eins og pontutal á AA fundi. En löngun mín er sterk að skella þessari færslu inn.

Ég sendi þeim sem eiga um sárt að binda í dag mínar bestu kveðjur og blessunaróskir.

Tek ekki þátt í harðdýrahegðuninni

Ég hamstra ekki. Sem betur fer. Ætla ekki að taka þátt í þessu uppnámi sem er að grípa fólk þessa dagana. Tek bensín í dag væntanlega og græði á því að taka það rólega.

Best að halda ró sinni. Eins og góður sjómaður reynir að gera í brjáluðu veðri, hann heldur sjó, lensar á reiðanum, eða fer í var, þar til lygnir. Að berjast í hafróti skilar sködduðum farmi, skipi eða í versta falli getur kostað lífið. Hvernig myndi svona þjóð endast í alvöru hörmungum? Upphrópanir og sleggjudómar eru ekkert betri en það sem fólkið er að útrhópa hvað mest þessa dagana.

Las yfir undirskriftarlista sem er á netinu sem áskorun til Davíðs Oddsonar að hann segi af sér. Athugasemdir sumra þarna á listanum ganga svo fram af mér að ég læt mitt nafn ekki fylgja slíku. Svívirðingar og drullukast eru ekki viðbrögð hjá hugsandi og ábyrgu fólki.

Er einn þeirra, sem hafa lengi talað um að þetta hrun væri óumflýjanlegt, allt benti til þess. Var kallaður svartsýnispúki og ég veit ekki hvað af sumum. Nú vilja hinir sömu að ég fari með þeim ofan í hinn dimma dal fordæminganna og sleggjudómanna. Skjótt skipast veður í lofti. Fallegur dagur í dag annars.

Eldsneytisverð lækkar

Mánudagur og lífið gengur sinn gang.

Þá er ein haustlægðin að blása yfir okkur ferskum vindum , nývatnshreinsuðum og þvær SA gluggana í leiðinni.

Pong er farinn í skólann. Mikið lifandis skelfing er íslenskan flókið mál að læra. Alveg dáist ég að því hvernig hann hefur þolinmæði í þetta. Framburðurinn er algjört bíó á köflum. Ég stilli mig um að skella uppúr þegar hann er að lesa upphátt, en brosi þess meira innra með mér. Hann á ekki orð yfir þennan vind. Næsta víst að það stæði ekki steinn yfir steini í Thailandi í svona vindstyrk.

Fór með Eldingu II tvær sjóstangarferðir á laugardag og Pongsi fór sem háseti. Stóð sig eins og hetja í frostinu og leysti sín verkefni vel og samviskusamlega. Vitanlega dúðaði ég hann áður. Í margfaldan klæðnað, ullarsokka og alles.

Allir meira og minna að fara á límingunum. Hvers vegna lætur fólk svona? Er þetta efnilegt að eyða allri þessari orku í að æðrast og æðrast? Sumir fjölmiðlamenn eru komnir hringinn, líkt og Egill í gær. Flestir eru svo blindaðir af hatri annars vegar og ofurást hins vegar á persónum eða fyrirtækjum. Það verður að greina kjarnann frá hisminu og það er ekki hægt með gapandi fjölmiðla yfir sér , sem túlka allt hver á sinn hátt og flækja málin meira í hugum þeirra sem þurfa minnst á að halda.

Jónína Ben kom mér á óvart í silfrinu í gær. Hún nefndi grafalvarlega hluti, sem hún hefur gert áður reyndar.

Er sammála þeim sem halda því fram að það þurfi að sokka spilin upp á nýtt, eftir að við komumst úr brimgarðinum. Endurnýjunar er þörf, á leikreglum og mannskap. Líkt og Þorvaldur Gylfason nefndi í ágætu viðtali í silfrinu.

En þar sem ég er munaðarlaus í flokkapólitík núorðið, þá vil ég ekki detta ofan í þann pyttinn, held að það helvíti sem þessi flokkatrúarbrögð eru, séu okkar stærsti fjötur um fót, og orsök þess að margt viti borið fólkið, getur ekki rætt saman um grundvallarmál, án þess að missa sig í æsing og uppnám vegna misvitra pólitíkusa og persónu þeirra.

Leynifélagið hefur verið til umræðu undanfarið. Kom aðeins inn á það í innleggi hjá kærri bloggvinkonu, henni Jenný Önnu. Ætla mér ekki að ræða samtökin á þessum vettvangi. En sjúkdóminn og meðferðarúrræði og allt hvað heita kann skal ég ræða hvar sem er.

Samtökin eru fjöregg margra og afar viðkvæmt mál, þar sem þau hafa engan málsvara ( nafnleyndin) og taka ekki þátt í deilum og dægurþrasi. Ætla að reyna að virða það.

Allavega í dag sem aðra daga hef ég tvo kosti.

1. Að detta í sjálfsvorkun ( ærin tilefni þessa dagana, lánin, tap í sjóði 9 og fleira) og sjá bara hindranir og erfileikana.

2. Að horfa til framtíðar. Nota prógram leynifélagsins. Njóta augnabliksins og sjá möguleikana í stöðunni.

Ætla að velja númer 2 í dag.

Farinn að sækja Pongsa í skólann.

 

Hættum að væla. Upp með húmorinn, himinn og jörð eru EKKI að farast.

Jæja nú er gott að geta notað æðruleysið og sporin á tilveruna. Verðbréfin lækka og vísitölur og hvað þetta dótarí heitir sveiflast allt hvað af tekur.

Nú er þjóðin öll að leita að sökudólgum. Skrattinn í hverju horni og samsæriskenningar á hverju bloggi.

Málið er að það þarf ekki alltaf að leita sökudólga. Hvað MÉR og ÞÉR finnst er léttvægt vegna þess að ÉG og þÚ vitum minnst hvað gengur á í hagkerfum heimsins. Ég efa það að ríkisyfirtökur banka í nágrannalöndum séu gerðar í hefndarhug. Stundum verðum við að treysta þeim sem ráða, og þótt við séum klár og ljóngáfuð þá er það ekki víst að við séum að höndla einhvern stóra sannleika.

Sumt verður að vinna fyrir lokuðum dyrum, fjármálaheimurinn er viðkvæmur, svo mikið er víst.

Hættum voli og væli og að benda í hrekkjusvínin. Upp með húmorinn, ekki veitir af.

Hinir sönnu sjóðir felast í huga og hjarta, nú er gott að hafa lagt inn í þann bankann. Bankann minn. Og af þeim banka tek ég út í þessa færslu.

Upp með hvítu málninguna í svartnættinu!!

 

Pong kominn.

 Loksins.