Athyglisverð grein. Konsertpíanistinn er ekki einu sinni inni í tónleikasalnum.

Afar athyglisverð grein. Er alveg í takt við hvað ég hef verið að upplifa í samfélaginu okkar um langa hríð.

Kreppan afhjúpar þetta vandamál okkar sem hefur verið inngróið í stórnunarmenninguna. Segir okkur hveru stutt samfélagið okkar er komið á þroskabrautinni. Því fyr sem við gerum okkur grein fyrir þvi því fyr getum við haldið áfram á Þroskabrautinni. Ég er viss um að við könnumst öll við þetta sem greinin fjallar um. Var slíkur stjórnandi sjálfur á árum áður, þar til að leynifélagssporin kipptu mér inn í raunveruleikann. Mæli með lesningunni.

http://visir.is/article/20081206/SKODANIR03/750588406/-1

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 6.12.2008 kl. 12:51]

Þetta var góð og holl lesning.  Segir okkur, að mínum dómi, að það að stjórna af hroka og jafnvel mannfyrirlitningu er ekki líklegt til árangurs né farsældar.  Er á kafi í prófalestri þegar prófin er liðin hjá langar mig að hitta þig yfir kaffisopa og spjalla við þig.  Eigðu góða helgi.

[Einar Örn Einarsson, 6.12.2008 kl. 12:53]

Já laukrétt. Já stefnum á bolla. Gangi þér sem allra best í prófunum. Góða helgi.

[sævar már magnúss, 6.12.2008 kl. 13:28]

Úrslitahæfileiki stjórnanda er að sjá takmörk sín og finna afbragðs hæfileika hjá öðrum og virkja þá til að fást við verkefnin. Í þróuðu samfélagi er fólk sérhæft í að finna hæfileikafólk sem getur orðið afbragðs sérfræðingar.

já þetta mætti virkja á mörgum stöðum, hafðu það gott um helgina og sjáumst í næstu viku...

[Einar Örn Einarsson, 6.12.2008 kl. 15:03]

hehe segðu Sævar minn.

Kveðja á þig þarna í norðrið.

Sjáumst

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 7.12.2008 kl. 00:41]

Heyr heyr   Burt með spillingarliðið